το facebook στις μέρες μας
Έµεινα εκτός για τέσσερις ολόκληρες ηµέρες από το φατσοτέφτερο. Έχασα εκδηλώσεις, την επαφή µε πολλούς φίλους και γνωστούς, µε τους οποίους από εκεί είχαµε σχεδόν καθηµερινή επικοινωνία. Έµοιαζε λίγο µε την απεξάρτηση από το τσιγάρο, όπου συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να µην ξέρει τι να κάνει µε τα χέρια ή το χρόνο του. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι κέρδισα και πολλά. Χρόνο, για παράδειγµα, να διαβάσω ένα βιβλίο, να δω µια ταινία χωρίς να διασπάται η προσοχή µου από ειδοποιήσεις, λιγότερο άγχος για το µήπως δεν απάντησα σε κάποιο µήνυµα και, φυσικά, έπαιξα με τον ανιψιό μου . Όταν σταµάτησα την παράλληλη ζωή µου εκεί, νοµίζω ότι έζησα λίγο πιο έντονα την κανονική. Ακόµη κι αν σε πολλές συζητήσεις ένιωθα αποξενωµένος, αφού συχνά οι φίλοι σχολίαζαν αναρτήσεις, σχόλια ή ενηµερώσεις που δεν είχα δει. Έτσι κατάλαβα γιατί εσχάτως όλο και εντείνεται µια τάση αποµάκρυνσης από το µέσο. Αυτό που µου άρεσε ήταν το ότι είχα καταφέρει να βρω φίλους µε τους οποίους είχα χάσει κάθε επαφή τα τελευταί
